---
१८. विरहाच्या संध्याकाळी
संध्याकाळी सूर्य मावळताना तुझी आठवण येते,
तुझ्याशिवाय हे आकाशही ओकंबोकं वाटतं.
त्या जांभळ्या आभाळात तू हरवून गेलीस,
आणि मी उरलो फक्त तुझी वाट पाहत.
पानगळीसारखं माझं मन कोसळतं,
तुझ्या स्पर्शाच्या आठवणींनी दिवस विखुरतो.
वाऱ्याच्या झुळुकीत तुझं नाव कुजबुजतं,
अन एकटी संध्याकाळ माझ्या हृदयाशी बोलत बसते.
विरहातलं हे गार वायचं थेंब माझ्या डोळ्यांत आहे,
तू दूर असलीस तरी तुझं प्रेम अजूनही जिवंत आहे.
प्रत्येक संध्याकाळ मला तुझी जवळीक देते,
विरहातही मी तुझ्याच प्रेमात जीव घेतो.
---
No comments:
Post a Comment